Άιντε,
για ποιον λόγο “άιντε”; Μια λέξη μικρή που εκστομίζουμε ασυναίσθητα, μια λέξη που δεν την λογαριάζουμε για λέξη, ίσως να τη θεωρούμε και χωρίς σημασία. Ακούγετε και σαν “άντε” και σαν “άντε-ντε”. Δεν χρειάζεται να καταγραφούν εδώ φράσεις, είναι βέβαιο ότι αμέσως έρχονται στο μυαλό του καθένα. Σαν παρακίνηση ή αγανάκτηση, σαν κάλεσμα ή αποχαιρετισμός, σαν παρότρυνση, σαν αμφιβολία ή έκπληξη, σαν αποδοκιμασία ή σαν αντίθεση είναι η αρχή ή το τέλος πολλών φράσεων που θα συμπληρώσει ο αναγνώστης. “Άιντε,…”
Όμως, μόνο όταν σταθούμε σ’ αυτήν, όταν μιλήσουμε γι’ αυτήν συνειδητοποιούμε την συχνότητά της και συχνά την διεκδικούμε σαν μόνο εμείς να την λέμε… Και τότε, με την κουβέντα ανακαλύπτουμε ότι είναι τόσο συνηθισμένη, και όχι μόνο στην ελληνόφωνη γλωσσική κοινότητα. Απ’ ό,τι φαίνεται η λέξη χρησιμοποιείται σε όλα τα Βαλκάνια, κληροδότημα του οθωμανικού παρελθόντος από την γλώσσα του οποίου ήρθε και στη δική μας. Λέξη της γεωγραφικής γειτονιάς μας, λοιπόν, είναι το domain αυτού των σελίδων που θέλουν να εκφράσουν όλες τις σημασίες που της δίνουν τα συμφραζόμενα.
Άντε να δούμε…
One comment