Παρά το ότι ο ρυθμός καθαρής απώλειας των δασών τα τελευταία 25 χρόνια μειώθηκε κατά 50%, τα δάση εξακολουθούν να μειώνονται. Υπάρχει η εκτίμηση ότι η συνολική έκταση των δασών έχει μειωθεί στο μισό από τις ανθρώπινες επεμβάσεις. Η έκταση που κάλυπταν τα δάση το 1990 ήταν το 31,6% της χερσαίας επιφάνειας, το 2015 έπεσε στο 30,6%. Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και η απειλή με εξαφάνιση ιθαγενών πληθυσμών.
Ο καπιταλισμός, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, μετατρέπει τα πάντα σε εμπόρευμα προκειμένου να αποκτήσει κέρδος. Αν η καταστροφή των δασών φέρνει κέρδη, θα τα καταστρέψει. Αν η κατασκευή ηλεκτρονικών συσκευών φέρνει κέρδη, θα τα κατασκευάσει. Όμως μόνο εάν υπάρχουν κέρδη, όχι γιατί θέλει να σώσει τα δάση από την καταστροφή. Όσο η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από πυρηνικά εργοστάσια φέρνει κέρδη, τόσο αυτά θα συνεχίζουν να υπάρχουν. Και φυσικά, οι εφευρέτες θα ισχυρίζονται ότι η πυρηνική ενέργεια είναι «πράσινη ενέργεια» που μολύνει ελάχιστα το περιβάλλον. Δυστυχώς γι αυτούς, η περίπτωση της Φουκουσίμα τους διέψευσε για πολλοστή φορά και η καπιταλιστική εφευρετικότητα που έφερνε κέρδη σε λίγους, παραχώρησε ευγενικά τη θέση της στην κρατική παρέμβαση ώστε να επιβαρυνθούν οικονομικά οι πολλοί τώρα που άρχισαν οι ζημίες. Πίσω από τα μεγάλα τεχνολογικά επιτεύγματα του καπιταλισμού και ιδιαίτερα πίσω από την κατασκευή ηλεκτρονικών, βρίσκεται η εμπορική εκμετάλλευση εκατομμυρίων ανθρώπων. Τρανταχτό παράδειγμα η εταιρία Foxconn που κατασκευάζει το 40% των καταναλωτικών ηλεκτρονικών συσκευών παγκοσμίως. Είναι αυτή η εταιρία που έχει βάλει δίχτυα γύρω από τα κτίρια ώστε να μην σκοτώνονται οι εργάτες όταν προσπαθούν να αυτοκτονήσουν λόγω των απάνθρωπων συνθηκών εργασίας.
Αν δεν υπήρχε η απόλυτη εκμετάλλευση των ασιατών εργατών να αποφέρει πολλά κέρδη, «αυτή η καπιταλιστική εφεύρεση» ενδεχομένως να μην υπήρχε
Θαυμάζοντας λοιπόν τον τρόπο που ο καπιταλισμός λύνει τα προβλήματα που ο ίδιος δημιούργησε, θαυμάζουμε και τον τρόπο που παράγονται, αδιαφορώντας για τις «θυσίες» των «κιτρινιάριδων» ή των «μαυρούλιδων», που είναι τόσο μακριά μας που σχεδόν δεν υπάρχουν.
Εξάλλου, ο καπιταλισμός προωθεί την ιδέα ότι ο καθένας είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του. Αν δεν τα καταφέρει να εκμεταλλευτεί τους άλλους, θα γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης ο ίδιος. Βέβαια, πάντα ελπίζουμε ότι δεν θα είμαστε εμείς αυτοί που η καπιταλιστική εφευρετικότητα θα εκμεταλλευτεί για να κερδίσει. Όμως, η καπιταλιστική κρίση μας διαψεύδει, και η «καπιταλιστική εφευρετικότητα» έχει χτυπήσει πλέον την πόρτα όλων και δεν αφήνει πλέον περιθώρια εξύμνησης ενός θεού που ζητάει ολοένα και περισσότερες θυσίες από τους πιστούς του με πενιχρό αντάλλαγμα την ευημερία για τους λίγους και την διαρκή διάψευση του αμερικάνικου ονείρου για τους πολλούς.
tanzo