Σε προηγούμενη άρθρο σχολιάστηκε η παραχώρηση της αίθουσας εκδηλώσεων του δημαρχείου Δράμας για ναζιστική εκδήλωση.
Για το ίδιο θέμα, η παράταξη προτζεκτ 2020 ασκεί κριτική στην Δημοτική Αρχή. Όμως η προσέγγισή της περνάει από το στραγγιστήρι κάποιων ενιαίων «κριτηρίων». Έτσι, αντί να χτυπάει το γάιδαρο, που είναι ο φασισμός, προτιμάει να χτυπάει το σαμάρι ασχολούμενη με «κριτήρια» με αποτέλεσμα η φορμαλιστική αντιμετώπιση της πολιτικής να οδηγεί σε στείρες και παραμορφωμένες προσεγγίσεις. Το πρόβλημα μετατοπίζεται από την ουσία του, που είναι η εγκληματική ιδεολογία του φασισμου, σε ένα νομικίστικο «κριτήριο»: η «συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση». Μα στη συγκεκριμένη περίπτωση η συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση είναι το αποτέλεσμα και όχι η αιτία. Η αιτία είναι ο φασισμός. Εξάλλου, αν μπαίναμε στη λογική τέτοιων “κριτηρίων“, πριν από 1-2 χρόνια, όταν ακόμη η Χρυσή Αυγή δεν είχε κατηγορηθεί για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, θα ήταν απολύτως θεμιτό να τους δοθεί δημόσιος χώρος ώστε οι ναζί να επιδοθούν στο θεάρεστο έργο της διάδοσης του ναζισμού. Εξάλλου, για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση κατηγορήθηκαν 27 άτομα στις Σκουριές. Έναν από τους «εγκληματίες», τον Τόλη Παπαγεωργίου, είχαμε την τύχη να ακούσουμε στο εργατικό κέντρο το 2013.
Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι νομικό, αλλά πρωτίστως πολιτικό και ως τέτοιο θα πρέπει να αντιμετωπίζεται· στην ουσία του και όχι στον τύπο.
tanzo