Η γνωστή συγγραφέας, Σώτη Τριαντραφύλλου, σε άρθρο της στην Athens Voice, στις 15.11.2015, αμέσως μετά την σφαγή στο παρισινό θέατρο-χώρο συναυλιών “Bataclan”, είχε γράψει, μεταξύ άλλων: «ο Μάρκο Πόλο (είπε πως) φανατικός μουσουλμάνος είναι αυτός που σου κόβει το κεφάλι, ενώ μετριοπαθής είναι εκείνος που σε κρατάει για να σου κόψουν το κεφάλι», και συνέχισε: «όσα υφιστάμεθα από τους ισλαμιστές (όχι μόνον την τρομοκρατία αλλά την καθημερινή πίεση, τη συμπεριφορά μίσους) δεν οφείλονται στις «επεμβάσεις» της Δύσης στις χώρες της Ανατολής, αλλά στην πολεμοχαρή και φθονερή φύση του ισλάμ: το ισλάμ δεν είναι μια θρησκεία σαν τις άλλες, αγαπητοί συμπολίτες· είναι πολιτικό πρόγραμμα, είναι ιδεολογία εκβαρβαρισμού».
Ο διαχειριστής του blog «Racist Crimes Watch», Παναγιώτης Δημητράς, με βάση τον αντιρατσιστικό νόμο, έκανε μήνυση στη Σώτη Τριανταφύλλου με την κατηγορία της δημόσιας υποκίνησης βίας ή μίσους.
Οι απόψεις του Βέλγοσυ συγγραφέα και φιλόσοφου, Ραούλ Βανεγκέμ για το ζήτημα της ελευθερίας της έκφρασης, περιέχονται στο βιβλίο του: «Τίποτα δεν είναι ιερό, όλα μπορούν να λεχθούν»
«…..Η ελευθερία της έκφρασης επιβάλει σήμερα τη δημιουργία των συνθηκών, που θα επιτρέπουν την απεριόριστη χρήση της. Τίποτα δεν είναι ιερό. Καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει και να πρεσβεύει προσωπικά την όποια γνώμη, την όποια ιδεολογία, την όποια θρησκεία επιθυμεί.
….
Όταν απαγορεύεις λόγια υπό το πρόσχημα ότι μπορεί να είναι βλαβερά ή σκανδαλιστικά, δείχνεις περιφρόνηση γι αυτούς που τα ακούν και προϋποθέτεις ότι είναι ανίκανοι να τα απορρίψουν ως παράλογα ή ποταπά.
….
Μια αλήθεια που επιβάλλεται αφαιρεί από τον εαυτό της το δικαίωμα να είναι αληθινή. Κάθε ιδέα που γίνεται δεκτή ως αιώνια και άφθαρτη, αναδίδει την αποφορά του θεού και της τυραννίας.
…..
Ο χειρότερος τρόπος να καταδικάσεις ορισμένες ιδέες είναι να τις κατηγορήσεις σαν εγκληματικές. Ένα έγκλημα είναι έγκλημα και μια γνώμη δεν είναι ποτέ ένα έγκλημα όσο επιρροή κι αν της καταλογίζουμε. Καταδικαστέα δεν είναι τα λόγια, αλλά οι κάθε λογής πράξεις
….
Άπαξ και επιβληθεί, η λογοκρισία δεν γνωρίζει όρια
….
Δεν πολεμάς ούτε αποθαρρύνεις τη βλακεία και την ατιμία απαγορεύοντας την έκφρασή τους· η καλύτερη κριτική είναι απέναντι σε μια αθλιότητα είναι να δημιουργείς την κατάσταση που αποτελεί το αντίδοτό της
λογής πράξεις
…
Στην εποχή μας είναι παντού διάχυτη η μυρωδιά της μούχλας μιας ένοχης φιλάνθρωπης συνείδησης, που είναι πιο πρόθυμη να κολάσει ποινικά έναν λόγο ηθικά απαράδεκτο, παρά να καταδικάσει τις ψυχολογικές και κοινωνικές συνθήκες που τον γεννούν.
….
Το δικαίωμα να λες τα πάντα, να γράφεις τα πάντα, να σκέφτεσαι τα πάντα, να βλέπεις και να ακούς τα πάντα, απορρέει από μια προηγούμενη απαίτηση σύμφωνα με την οποία δεν υπάρχει ούτε δικαίωμα ούτε ελευθερία να σκοτώνεις, να βασανίζεις, να κακομεταχειρίζεσαι, να καταπιέζεις, να καταναγκάζεις, να καταδικάζεις σε λιμοκτονία, να εκμεταλλεύεσαι.
…
Η απόλυτη ανοχή απέναντι σε όλες τις γνώμες πρέπει να θεμελιώνεται στην απόλυτη έλλειψη ανοχής απέναντι σε κάθε βαρβαρότητα.
….
Κάθε περίπτωση πρέπει να προσεγγίζεται στην ιδιαιτερότητά της και να εξετάζεται με βάση την εξής θεμελιώδη αρχή των δικαιωμάτων του ανθρώπου: «Δεν υπάρχει ελευθερία, νόμος, ιδιωτικό ή δημόσιο δίκαιο, δικαιολογία, προστασία, επιφύλαξη, εξαίρεση, που να μπορούν να προκαλούν, να επιτρέπουν, να δικαιολογούν, να ανέχονται μία πράξη αντίθετη προς την ανθρωπιά, είτε προέρχεται από ένα κράτος, ένα λαό, μια περιοχή, μια εθνότητα, μια φυλή, μια κοινότητα, μια οικογένεια, μια ομάδα, ένα άτομο. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να την καταγγείλει και να επεμβαίνει με τα μέσα που διαθέτει, και με τη βοήθεια της αλληλεγγύης που κινεί, γιατί όπως αφορά τους πάντες μία μόνη βαρβαρότητα, έστω και αν διαπράττεται σε βάρος ενός»
…
Θέλουμε να αποτρέψουμε τις απαράδεκτες για τον άνθρωπο συμπεριφορές και να εξορίσουμε τους επιθετικού τρόπους, κι όχι να απαγορεύσουμε τα προσβλητικά λόγια που μοιραία θα εξαφανιστούν μαζί με τους οργισμένους που τα προφέρουν.
….
Απέναντι σε έναν πληθυσμό ή μια ομάδα που υφίσταται ρατσιστική και ξενόφοβη ιδεολογία, η έκφραση του μίσους ισοδυναμεί με πράξη.….»
tanzo