Για μια ακόμη φορά επιβεβαιώνεται η διαπίστωση του Δαρβίνου: «Δεν είναι τα πιο δυνατά είδη που επιβιώνουν ή τα πιο έξυπνα, αλλά αυτά που ανταποκρίνονται καλύτερα στις αλλαγές».
Πέρα από τις αναλύσεις για την επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ και την συντριβή της ΝΔ πανελληνίως, σε τοπικό επίπεδο υπάρχουν δύο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις για σχολιασμό.
Δύο πολιτικοί με την ίδια ακριβώς ιδεολογία -τον νεοφιλελευθερισμό-, όμως ο καθένας με τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, διαφορετικές αφετηρίες και πολιτική πορεία. Στοιχεία που οι χθεσινές εκλογές με διαφορετικό τρόπο καθόρισαν την πολιτική ύπαρξη του καθένα
Τόσο η Χαρά Κεφαλίδου όσο και ο Κυριάκος Χαρακίδης πρεσβεύουν ακριβώς το ίδιο πράγμα: τον νεοφιλελευθερισμό. Η Χ. Κεφαλίδου έχει κάνει πράξη την ιδεολογία της, ψήφισε μνημόνια και εφαρμοστικούς νόμους και έχει σημαία της το «χρωστάμε, πουλάμε, πληρώνουμε»[1], ενώ θεωρεί αυτιστική οποιαδήποτε άλλη σκέψη. Επίσης, δεν φαίνεται να πολυσυμπαθεί τις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες καθώς χαρακτήρισε «αψυχολόγητη ενέργεια» το ενδεχόμενο ενός δημοψηφίσματος. Οι λέξεις «ηγεσία», «κυβερνήτης» και συνώνυμά τους συναντιούνται συχνά στην αρθρογραφία της. Ο Κ. Χαρακίδης, μέχρι στιγμής, εκφράστηκε αρθρογραφώντας υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων, των αντεργατικών πολιτικών και των μειώσεων των μισθών. Αυτά δηλαδή που οι νεοφιλελεύθεροι ονομάζουν ανταγωνιστικότητα -και η αριστερά της ευθύνης ονομάζει μεταρρυθμίσεις.
Σε τι διαφέρουν οι δύο νεοφιλελεύθεροι του νομού μας, (δεν είναι οι μοναδικοί), που διεκδικούσαν την τρίτη έδρα; Στο περιτύλιγμα και στην ανταπόκρισή τους στις αλλαγές. Ο μεν Κ. Χαρακίδης αποτέλεσε την προσωπική επιλογή του Γιωργάκη Παπανδρέου στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2006, δηλαδή του κομματικού κατεστημένου που κυβέρνησε για 40 χρόνια τη χώρα. Η δε Χ. Κεφαλίδου ασκούνταν στον πολιτικό τουρισμό, κάτι που μέχρι πρότινος είχε πέραση στους Δραμινούς.
Το ιδεολογικό φορτίο και των δύο υποψηφίων είναι το ίδιο σκάρτο και επικίνδυνο. Όμως ο κόσμος δεν επηρεάζεται τόσο από το περιεχόμενο, αλλά κυρίως από το περιτύλιγμα. Η Χ. Κεφαλίδου δεν έλαβε υπόψη της ότι οι καιροί άλλαξαν. Το περιτύλιγμα που λέγεται ΠΑΣΟΚ, έχει ξεφτίσει μέσα κι έξω, μυρίζει άσχημα, είναι βρώμικο και ακατάλληλο ακόμη και για πρεσβυωπικά γερόντια. Ακόμη κι αν το «δωράκι» του νεοφιλελευθερισμού το προσφέρει μια καλοκάγαθη μητρική μορφή, αυτό θα πρέπει κάπως να γυαλίζει για να είναι ελκυστικό· όχι να βρωμάει και να ζέχνει. Από την άλλη μεριά, το περιτύλιγμα του Κ. Χαρακίδη είναι ολοκαίνουργιο, πήρε να ξεθωριάζει με τις ασυναρτησίες του Σ. Θεοδωράκη, αλλά ακόμη μπορεί να πουλήσει φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Και αυτό συνέβη. Είτε ο ένας είτε ο άλλος εκλέγονταν, το αποτέλεσμα θα ήταν ακριβώς το ίδιο: νεοφιλελευθερισμός. Εκλέχθηκε όμως αυτός που προσαρμόστηκε στις αλλαγές και είχε πιο εντυπωσιακό περιτύλιγμα (και μπήκε στο κοινοβούλιο από την πίσω πόρτα).
[1] Άρθρο στην Καθημερινή 10-7-2011
http://www.kathimerini.gr/725948/opinion/epikairothta/arxeio-monimes-sthles/kai-na-akoysoyme-kai-na-apokroysoyme