Μεγάλος ντόρος για ένα σκετσάκι σε νηπιαγωγείο της Δράμας. Ένα σκετσάκι με θέμα την ελληνική σημαία και τα χρώματά της[1].
Ρωτήθηκαν λοιπόν τα παιδιά, τι χρώμα φαντάζονταν ότι θα έπρεπε να έχει η ελληνική σημαία. Άλλο απάντησε πράσινο, άλλο κόκκινο, άλλο πολύχρωμη. Τη λύση την δίνει ο ζωοδότης και παντοδύναμος ήλιος: μπλε και άσπρο, και η φιγούρα της «Ελλάδας» από μόνη της βάζει έναν σταυρό. Τις άνωθεν εντολές τις κάνει πράξη μια υφάντρα.
Τα νήπια λοιπόν, καθοδηγούνται να πιστέψουν ότι τα χρώματα της ελληνικής σημαίας δεν τα έδωσαν άνθρωποι αλλά δυνάμεις έξω από αυτούς. Ο σταυρός στη σημαία δεν βρίσκεται εκεί γιατί κάποιοι θέλησαν να συνδέσουν με το στανιό τον ελληνισμό με την ορθοδοξία, αλλά γιατί είναι αυτονόητη η ύπαρξή του (τον διάλεξε η ίδια η Ελλάδα).
(Και) με τον τρόπο αυτό, το εκπαιδευτικό σύστημα, από τα πρώτα βήματα των μικρών μαθητών, βάζει τέτοιες βάσεις ώστε ως αυριανοί πολίτες να μην προβληματίζονται για τους λόγους που συμβαίνουν τα πράγματα, αλλά να θεωρούν ότι είναι υπερφυσικά δοσμένα, ότι οι φαντασιακές κοινότητες είναι αιώνιες, αυθύπαρκτες και ιερές. Δηλαδή δημιουργεί πολίτες που δεν μπορούν να δουν αυτά που πραγματικά τους ενώνουν, αλλά δέχονται ως ιερούς τους φαντασιακούς δεσμούς και ως πραγματικότητα τα προϊόντα της φαντασία τους.
Τα δημιουργήματα τέτοιου είδους εκπαιδευτικών επιλογών, εκφράζουν σήμερα την ιερή τους αγανάκτηση και καταγγέλλουν ότι δεν λοβοτομούν επαρκώς τους μαθητές γιατί (δήθεν) επιτρέπουν το ανοσιούργημα της επιλογής και άλλων χρωμάτων για την ελληνική σημαία. Λογικό και επόμενο.
Αυτό που δεν είναι λογικό, είναι άνθρωποι που αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί, να υπερασπίζονται αυτές ακριβώς τις εκπαιδευτικές πρακτικές που δημιουργούν εθνικιστές.
Ο εθνικισμός θα πρέπει να αντιμετωπίζεται όχι μόνο ως αγώνας εναντίον των αποτελεσμάτων των πράξεων των εθνικιστών, αλλά κυρίως ως αγώνας για την άρση των συνθηκών που τους δημιουργούν.
Υπό το πρίσμα αυτό, το ζητούμενο θα έπρεπε να είναι η κατάργηση τέτοιου είδους εκπαιδευτικών πολιτικών και όχι η υπεράσπισή τους επειδή δέχτηκαν επίθεση από ακροδεξιούς.
tanzo
[1]
ΠΡΟΣΩΠΑ
Ήλιος
Ελλάδα
Υφάντρα
Έλληνες
Ελληνοπούλες
ΣΤΟΛΕΣ
Ήλιος: Βλ. Η Ελλάδα και το Περιστέρι.
Ελλάδα: Βλ. Η Ελλάδα και το Περιστέρι. •
Υφάντρα: Μακριά φούστα υφαντή, πουκάμισο με φαρδιά
μανίκια, ποδιά κεντημένη και στο κεφάλι μαντίλι.
Έλληνες: Τσολιάδες.
Ελληνοπούλες: Αμαλίες.
ΣΚΗΝΗ 1η
Η Ελλάδα κάθεται σ’ ένα βραχάκι προβληματισμένη.
Ο Ήλιος την κοιτά περίεργα από τη θέση του.
(Ήλιος)
Ποια είσαι, όμορφη κυρά;
Τι θες εδώ στην ερημιά;
Μέρες και μέρες σε κοιτώ
κι είσαι θλιμμένη, εγώ θαρρώ.
(Ελλάδα)
Η Ελλάδα είμαι Ήλιε μου,
η Ελλάδα η ξακουσμένη!
Εγώ που φώτα έδωσα
σ’ όλη την οικουμένη.
Βλέπεις εσύ από ψηλά
τι κάνουν τα παιδιά μου.
Τα’ ακούω που μαλώνουνε
και σκίζεται η καρδιά μου.
Θέλουν να φτιάξουν σύμβολο
Ελληνική Σημαία,
μα διαφωνούν στα χρώματα
σε κάθε τους παρέα.
ΣΚΗΝΗ 2η
(Ακούγονται φωνές και μπαίνουν μέσα Έλληνες και Ελληνοπούλες. Κρατούν σημαίες σε διάφορα χρώματα.)
(1ος Έλληνας) (Κρατά πράσινη σημαία)
Πράσινη σημαία θέλω,
σαν τα δέντρα, τα βουνά,
σαν τα χόρτα στο λιβάδι
και τα φύλλα στη μουριά.
(2ος Έλληνας) (Κρατά κόκκινη σημαία.)
Κόκκινη σημαία θέλω,
σαν τα ρόδα στη ροδιά,
σαν τα κόκκινα κεράσια
και τα μήλα στη μηλιά.
(3ος Έλληνας )(Κρατά μπλε σημαία.)
Μπλε να είναι η σημαία,
σαν το κύμα στα βαθιά
και σαν τ’ ουρανού το χρώμα
όταν έχει ξαστεριά.
(1η Ελληνοπούλα) (Κρατά κίτρινη σημαία.)
Κίτρινη όμοια με το στάχυ,
χρώμα του καλοκαιριού,
κίτρινη σαν το χρυσάφι
σαν μαλλάκια του μωρού.
(2η Ελληνοπούλα) (Κρατά σημαία με ρίγες διάφορα χρώματα.)
Άσπρη, κόκκινη, γαλάζια
πράσινη και κοραλλί,
σαν ουράνιο τόξο να ‘ναι
η Σημαία η ελληνική.
(Ελλάδα)
Μη μαλώνετε, παιδιά μου,
σταματήστε τις φωνές.
Αχ, βουίζουνε τ’ αυτιά μου,
πάψτε τις υπερβολές.
Εσύ, Ήλιε μου, τι λες;
(Ήλιος)
Σαν κοιτάζω την Ελλάδα
κάθε μέρα από ψηλά,
δύο χρώματα χορεύουν
στη δική μου τη ματιά.
Το ολόλευκο το χιόνι
πάνω στα ψηλά βουνά
και το όμορφο γαλάζιο
απ’ το κύμα στ’ ανοιχτά.
ΣΚΗΝΗ 3η
(Μπαίνει η ελληνίδα υφάντρα.)
(Υφάντρα)
θα υφάνω εγώ, κυρά μου,
με τα χρώματα αυτά
μια σημαία λευκή, γαλάζια
να τη δουν και τα παιδιά.
(Έλληνες)
Φέρτη γρήγορα, υφάντρα!
Όλοι μαζί
Να διαλέξουμε σωστά!
(Φεύγει η υφάντρα.)
(Ήλιος)
Για να έρθει η παρέα,
μπείτε όλοι στη σειρά
και διαλέξτε μια Σημαία
που το χρώμα να θυμίζει
την Ελλάδα τη γλυκιά.
Στο Αιγαίο ν’ ανεμίζει
με Νοτιά και με Βοριά!
(Έρχεται η υφάντρα και κάθεται στη μέση σηκώνοντας ψηλά την Ελληνική Σημαία.)
(Όλοι μαζί)
Ω! Τι όμορφη σημαία!
Μα τι χρώματα σπουδαία!
Χρώματα ελληνικά
απ’ τη θάλασσα βγαλμένα
κι απ’ τα χιόνια στα βουνά!
Ηρεμούν και ξεκουράζουν
τη βαριά μου τη ματιά,
είναι, λέω, και τα δύο
χρώματα Ελληνικά!
(Ελλάδα)
Να φωνάξουμε μια φίλη
που γνωρίζει απ’ αυτά
Κι όλοι σαν καλοί πια φίλοι
θα τα βρούμε φιλικά
Ζήτω η Ελληνική Σημαία!
Ας της βάλουμε Σταυρό
και ας είναι πια για όλους
σύμβολό μας ιερό!
(Τραγούδι)
Γαλανή-γαλανή και ωραία,
είσαι εσύ των Ελλήνων Σημαία!
Στον αέρα διπλώνεις ψηλά
κι η καρδούλα μου πόσο χτυπά!
Φύσα-φύσα, γλυκό αεράκι.
τη σημαία μας πέτα ψηλά
κει π’ αστράφτουνε μάτια Ελλήνων,
κει π’ αστράφτει των Ελλήνων η ματιά!
ΤΕΛΟΣ