Current Μάρτιος 2015

Στο μπακάλικο

mpakalikoΑυτή τη φορά αντί να πάω στο γνωστό τοπικό σουπερ μάρκετ, πήγα στο μπακάλικο της γειτονιάς –κάτι που κάθε φορά θέλω να κάνω, μα η δύναμη της συνήθειας με κάνει να το ξεχνάω. Τη στιγμή που μπήκα, τρεις γυναίκες από τη γειτονιά ψώνιζαν: η Ελένη, η Πολυξένη και μια ακόμη που δεν την γνωρίζω. Και οι τρεις ψώνιζαν, αστειεύονταν, συζητούσαν, βοηθούσαν η μία την άλλη όταν κάτι δεν έβρισκαν στα ράφια λες και το μπακάλικο ήταν το σπίτι τους.

Καθώς ήταν απασχολημένες, η μπακάλισσα εξυπηρέτησε εμένα. Όταν έφτασε η στιγμή να πληρώσω, είδα ότι και οι τρεις είχαν τελειώσει και περίμεναν χαμογελαστές, παρά το ότι είχα μπει τελευταίος στο μπακάλικο. Ζήτησα συγνώμη επειδή χωρίς να το θέλω πήρα τη σειρά τους.

«Ε, δεν είμαστε και Γερμανοί» είπε όλο χαμόγελο η Πολυξένη.

 

tanzo

Comments

comments

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

Powered by: Wordpress