Αυτοί που αποτελούν τους ιδεολογικούς γόνους των υπευθύνων για την σημερινή κατάσταση, όσων, όπως θα έλεγε ο κόσμος, «εκεί που μας χρωστούσαν μας πήραν και το βόδι» βγαίνουν με περίσσιο θράσος να ζητήσουν και τα ρέστα. «Ο Βασιλάκης στη δουλειά» είναι ένα ακόμα γκρίζο δείγμα κατάμαυρης πολιτικής και πικρόχολης ψυχής. Με χοντροκομμένο τρόπο απευθύνονται σ’ ένα κοινό που δαιμονοποιεί, που συνήθισε στις ανθρωποθυσίες, που κραυγάζει επευφημώντας τη βία του ισχυρού. Απευθύνονται με αφελείς και εύκολους συμβολισμούς σ’ ένα κοινό που αποποιήθηκε την σκέψη και την κρίση, που έπαψε να θυμάται.
Συνεχίζουν με τον ίδιο τρόπο την τακτική και τη ρητορική που αγνοεί προκλητικά τους όρους κάθε συζήτησης, που ψάχνει το επόμενο θύμα (δεν φτάνουν οι μετανάστες, οι μειονότητες, οι διαφορετικοί, οι άστεγοι, οι περιθωριοποιημένοι, κλπ, κλπ) για να το ταπεινώσει, να το μειώσει, να το τσακίσει, να του καταλογίσει την ευθύνη για ό,τι οι ίδιοι φταίνε. Ο τρόπος που διαμορφώθηκε θεσμικά η λειτουργία του δημοσίου τομέα έχει υπευθύνους με ονοματεπώνυμο, όπως και ο τρόπος που πορεύτηκε η χώρα. Οι κανακάρηδες που τους προσφωνούν με τα υποκοριστικά τους είναι οι ίδιοι οι ιδεολογικοί γόνοι των υπαίτιων για τη διάλυση.
Τώρα πια απομένει μόνο να φανεί πόσοι από όλους εμάς ακόμα σκέφτονται, κρίνουν, θυμούνται. Και να στείλουν εκεί που πρέπει την κατάμαυρη πολιτική, την πικρόχολη ψυχή και τους οννεδίτες ιδεολογικούς γόνους τους.
μικρός αιώνας
υγ. Το κείμενο έχει αφορμή το εμετικό «Ο Βασιλάκης στη δουλειά» και το άθλιο «Ο Βασιλάκης πλοίαρχος»