Εμείς οι κοινοί θνητοί δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν ο κ. Σφακιανάκης ήταν πραγματικά ικανός στη δουλειά του και αδικείται τώρα από τις πρόσφατες κρίσεις ή η μόνη ικανότητα που είχε ήταν να πιάσει τον παστίτσιο και να συστήνει την μη ανάρτηση φωτογραφίες με παιδιά στο διαδίκτυο.
Είτε λοιπόν θα αποδεχτούμε ότι κρίθηκε με βάση αντικειμενικά κριτήρια και εμετρήθη εζυγίσθη και ευρέθη ελλιπής, είτε ότι οι κρίσεις γίνονται στη βάση κομματικών κριτηρίων για να εξυπηρετηθούν ημέτεροι ή γιατί ο κ. Σφακιανάκης αρνούνταν να εκτελέσει «διατεταγμένη υπηρεσία»
Αυτά όμως ποτέ δεν θα τα μάθουμε με σιγουριά
Αν λοιπόν υπάρχει προβληματισμός με τα κριτήρια αξιολόγησης ενός υψηλόβαθμου στελέχους της αστυνομίας, αντίστοιχη επιφυλακτικότητα θα πρέπει να υπάρχει γενικότερα σχετικά με τα κριτήρια αξιολόγησης υπηρεσιακών παραγόντων από πολιτικά πρόσωπα. Η ανεξάρτητη κρίση είναι προϊόν αφενός πολιτικής ωριμότητας, κάτι που δεν υφίσταται στην ελληνική πολιτική και θέλει χρόνο για να κατακτηθεί και αφετέρου θέσπισης αντικειμενικών κριτηρίων, μετρήσιμων στόχων και ανεξάρτητου από την πολιτική περιβάλλοντος εργασίας.
Γίνεται; Για την ώρα όχι.