Η φράση χάνεται στις παιδικές μνήμες, απ’ όπου αδιόρατα αντηχεί, όταν λαϊκά χείλη ήθελαν να δείξουν ότι κάποιος μιλά ασυνάρτητα ή συνειρμικά εκτονώνοντας έναν ψυχισμό ακατανόητο για τους άλλους. Δεν ξέρω σε ποιες γεωγραφικές περιοχές συνηθίζονταν το λάγκουρ λούγλουρ, ούτε μπορώ να σκεφτώ πώς προήλθε. Ακούγονταν σίγουρα σε περιοχές της Ανατολικής Μακεδονίας όπου ζουν πληθυσμοί ντόπιας καταγωγής, αλλά ακουγόταν και από προσφυγικά χείλη.
Ψάχνοντας στο Ίντερνετ το βρήκα σε πρόχειρο σκωπτικό στιχούργημα χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Μικρός αιώνας