Ακόμα και αν δεν το εκφράζει, σκέφτεται και νιώθει σε πρώτο πληθυντικό. Ιδίως αυτήν τη χρονιά: διαβάζουμε πολύ φέτος, γράψαμε καλά στο διαγώνισμα, δεν κοιμηθήκαμε καλά χτες… Η μάνα του υποψήφιου στις πανελλαδικές εξετάσεις συμμετέχει με όλες τις δυνάμεις της στην προσπάθεια του παιδιού.
Συζητάει για το θέμα με τις φίλες που έχουν παιδιά την ίδια χρονιά ή που πέρασαν νωρίτερα τη δοκιμασία. Κοιτά με κατανόηση όσες έχουν μικρότερα παιδιά, επειδή ακόμα δεν ξέρουν τι τις περιμένει. Καθώς ο χρόνος πλησιάζει σκέφτεται αν τα θέματα θα είναι εύκολα, ή μάλλον “βατά”, για να γράψουν καλά τα παιδιά. Τόσος κόπος.
Φροντίζει να υπάρχει ησυχία στο σπίτι, να μην κρυώνει το παιδί, να κάνουν υπομονή τα άλλα αδέρφια και να μην το στενοχωρούν, γιατί φέτος δίνει πανελλήνιες και, εννοείται, δεν ζητά να τακτοποιεί και να συμμαζεύει, θα τα κάνει όλα αυτή. Φροντίζει, ακόμα, να υπάρχει πάντα κάτι γευστικό στο σπίτι, εκτός από τα κανονικά γεύματα που είναι απαραίτητα για να κρατηθεί το παιδί, τόσες ώρες πάνω απ’ το βιβλίο. Και φτιάχνει γλυκά, που ποτέ της δεν έφτιαχνε με την πρόφαση ότι δεν είναι υγιεινά, αλλά κυρίως επειδή έχουν μπελά και δεν πετυχαίνουν πάντα. Αλλά τώρα βοηθάνε κι αυτά στην πνευματική υπερπροσπάθεια του νέου. Ε, και τίποτα βιταμίνες και αθώα συμπληρώματα διατροφής, ίσως βοηθήσουν και αυτά. Έπαιρνε και το παιδί της γειτόνισσας πέρσι.
Η μάνα υποψηφίου ενίοτε κρατά και το βιβλίο του παιδιού, να βοηθήσει με τον τρόπο της, να σπρώξει τις σελίδες μέσα στο κεφάλι του. Προσποιείται την άνετη για να μην φορτώσει και με το δικό της άγχος. Έλα μωρέ, και μεις τα περάσαμε, λέει όταν έχει σπουδάσει κι αυτή, αλλά τρομάζει στη θύμηση όσων πέρασε και γυρνά αλλού την κουβέντα. Ρωτά αν έφαγε, είναι το αγαπημένο σου φαγητό, του λέει. Ρωτά αν θα βγει καμιά βόλτα, φτάνει πια τόσες ώρες διάβασμα, του λέει, κάνε και ένα διάλειμμα.
Οι μάνες υποψηφίων, ακόμα και αν οι εικόνες πλέον δεν το επιβεβαιώνουν πάντα, είναι κρεμασμένες στα κάγκελα του σχολείου, όταν το παιδί τους μέσα αντιμετωπίζει τα θέματα.
Gabriel John Utterson