Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η νέα κυβέρνηση είναι πολλά και δικαίως κυριαρχούν τα κρίσιμα οικονομικά. Από την άλλη όμως υπάρχουν απλά πράγματα που τίθενται διαρκώς σε συζήτηση, έστω και ψιθυριστά. Ασήμαντα μοιάζουν στην παρούσα συγκυρία πράγματα που θα περίμενε κάποιος περισσότερη αποφασιστικότητα, που θα μπορούσαν να δείξουν τόλμη για το διαφορετικό. Σε έναν βαθμό νομίζω ότι θα συμφωνήσουν πολλοί ότι βιώσαμε ματαιώσεις από τις κυβερνητικές επιλογές, όπως η επιλογή προέδρου δημοκρατίας και η άρνηση άρσης ασυλίας βουλευτή. Πρόκειται για επιλογές που έδειξαν σε συμβολικό επίπεδο ότι η κυβέρνηση πράττει αντίθετα από τις προσδοκίες των πολλών. Και αν αρέσκονταν ως αντιπολίτευση να λοιδορεί τη λογική της ανάθεσης, με την οποία υποτίθεται ότι λειτουργεί ο ψηφοφόρος, τώρα σε ορισμένες περιπτώσεις φαίνεται να κυβερνά ενάντια στην εκφραζόμενη διαφωνία όσων δεν εξάντλησαν τη συμμετοχή τους στην κάλπη.
Είπα όλα αυτά για να θέσω ένα (και) συμβολικό ζήτημα για το οποίο υπάρχουν άλλες λύσεις και ωριμότητα. Υπάρχουν, ας πούμε, πολλοί σύλλογοι πρόθυμοι να συμμετέχουν. Υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις ουσιαστικότερου εορτασμού, λύσεις που ταιριάζουν σε μαθητές και δείχνουν τον σκοπό του σχολείου, όπως ανοιχτές εκδηλώσεις για να τις παρακολουθήσουν γονείς και άλλοι ενδιαφερόμενοι ή περίεργοι για ό,τι γίνεται μέσα στα σχολεία.
Πρόκειται για ένα (και) συμβολικό ζήτημα που δεν θα μπορέσει να λύσει ο Λοβέρδος, όσο και αν είχε υποσχεθεί, μετά την σχετική ΕΔΕ του, να πάει σε δύο δοξολογίες την 25η Μαρτίου. Είναι ευκαιρία να τελειώνουμε με κάτι που άρχισε την εποχή της δικτατορίας Μεταξά. Είναι πρόκληση για τους υπεύθυνους της (και) εκπαιδευτικής πολιτικής να μείνουν στην ιστορία για ένα απλό πράγμα.
Τι θα γίνει με τις μαθητικές παρελάσεις;
Gabriel John Utterson