“Το θέαμα δεν θέλει να καταλήξει πουθενά αλλού παρά στον ίδιο του τον εαυτό”[1]
Χιλιάδες πρόσφυγες έχουν πνιγεί στη Μεσόγειο, και εκατοντάδες χιλιάδες Σύριοι έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας του πολέμου. Αν δεν υπήρχε η φωτογραφία του μικρού Αϊλάν, δεν θα διαβάζαμε κανένα δακρύβρεχτο σχόλιο στο φατσοβιβλίο. Σε κάποια σχόλια γίνονται αναφορές για τον πόλεμο και τον ρατσισμό, τα περισσότερα όμως ήταν σκέτοι θρήνοι λες και τα δύο μικρά παιδιά και η μητέρα τους πνίγηκαν στις διακοπές τους. Ο πόλεμος, το εμπόριο όπλων, τα γεωπολιτικά παιχνίδια που παίζονται πάντα σε βάρος των αδύναμων, το αυταρχικό καθεστώς, δεν συνδέθηκαν άμεσα με τον άδικο θάνατο. Οι μοιρολογίστρες του φατσοβιβλίου την έβγαλαν την υποχρέωση. Αύριο μία άλλη εικόνα θα τους συγκινήσει και θα τους θυμίσει ότι είναι άνθρωποι.
[1] Γκυ Ντεμπόρ. «Η κοινωνία του θεάματος»
tanzo