Απίστευτη συγκίνηση προκάλεσε η παρουσία προσφύγων στο κέντρο της πόλης μας, οι οποίοι, με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο, θέλησαν να μας ευχαριστήσουν για τη φιλοξενία που τους προσφέρουμε.
Οι πρόσφυγες, οι αλληλέγγυοι εθελοντές και η μεγάλη πλειοψηφία των δραμινών άρχισαν πλέον να έρχονται σε στενότερη επαφή, να γνωρίζονται, να αποδέχονται ο ένας τη διαφορετικότητα του άλλου. Τίποτα δεν μπορεί να χωρίσει, αλλά μόνο η ανθρώπινη μας υπόστασή αρκεί για να μας ενώσει.
Το 1922, η Ελλάδα, μια χώρα ρημαγμένη μετά από μια τρομερή πολεμική ήττα, μια χώρα των 5 εκ κατοίκων, μπόρεσε και υποδέχτηκε 1,5 εκ προσφύγων. Όσο κι αν η κρίση φτώχυνε τους έλληνες, η σημερινή κατάσταση της χώρας είναι παρασάγγες καλύτερη από αυτή του 1922. Μπορούμε, όχι μόνο 40 χιλιάδες, αλλά ακόμη πολλές δεκάδες χιλιάδες προσφύγων και μεταναστών να φιλοξενήσουμε. Και μας αρκεί ότι είναι άνθρωποι που έχουν την δική μας ανάγκη.
Και ως άνθρωποι θα σταθούμε δίπλα τους, σε πείσμα των μισαλλόδοξων.
tanzo