Όπως συνηθίζεται την νύχτα του Μ. Σάββατου, από τη στιγμή της Ανάστασης άρχισε πανδαιμόνιο κρότων και λάμψεων από βεγγαλικά που εκτοξεύτηκαν προς τον ουρανό. Ο παπάς της ενορίας διαμαρτυρήθηκε και ζήτησε από τους πιστούς να μην επαναλάβουν την πρακτική αυτήν κατά τις επόμενες χρονιές…
Το επόμενο Πάσχα, οι πιστοί περισσότερο φοβούμενοι την γκρίνια του παπά και καθόλου την κρίση του Υψίστου συμμορφώθηκαν. Κάποιοι που σκόπευαν να απειθαρχήσουν συγκρατήθηκαν από τους υπόλοιπους. Και ήρθε η προγραμματισμένη στιγμή. Καθώς ο παπάς έψελνε μόνος στην υπερυψωμένη εξέδρα, άρχισαν γύρω οι κρότοι και οι λάμψεις που τον τύλιξαν δίνοντας την εικόνα ροκ σταρ. Αυτό ήταν λοιπόν;
Θυμήθηκα την ιστορία αυτήν, όταν άκουσα τον Αλέξη Τσίπρα να αποφαίνεται «Φτάνουν πια τα σταριλίκια. Αρκετά πια με τους σταρ». Έχει δίκιο. Φαίνεται, όλο και περισσότερο, στον πρωτοπρόσωπο λόγο. «Έχω γίνει δέκτης πολλών αιτημάτων, τις τελευταίες μέρες, για συμμετοχή στα ψηφοδέλτια. Εγώ έχω μία αρχή και σας ζητάω να την υιοθετήσουμε. Όποιος έρχεται και μου ζητάει να έχει εκλόγιμη θέση δεν θα είναι στα ψηφοδέλτια. Όποιος έρχεται και μου ζητάει να έχει θέση στη μάχη, να βοηθήσουμε μαζί σαν στρατιώτες για να πετύχουμε αυτό το εγχείρημα, θα έχει θέση και σε εκλόγιμη θέση», είπε αμέσως μετά.
Πλέον έχουμε μόνο έναν σταρ, μόνο ένα πρόσωπο διεκδικητή του σημαντικότερου αξιώματος. Αρκετά με τους υπόλοιπους που κινούνται στον ίδιο χώρο.
Ζήνωνος Κιτιέως 3, Βοτανικός, 31 Αυγούστου 2015
Jenny von Westphalen
Αποσπάσματα από τη δευτερολογία του Αλέξη Τσίπρα του στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, 30/8/2015.