Βεβαίως και είναι δύσκολο να δούμε τα πράγματα από την σκοπιά της αιωνιότητας. Να φύγουμε δηλαδή από την περιδίνηση της συγκυρίας, κυρίως όταν αυτή – όπως συμβαίνει στις μέρες μας – είναι γεμάτη από γεγονότα και συμβάντα που προκαλούν έντονα συναισθήματα. Με τις προσδοκίες και τις ελπίδες μας, με τις αμφιβολίες και τις ματαιώσεις μας, μένουμε δεμένοι στην οπτική του παρόντος παρασυρμένοι από τις ανάγκες που πρέπει να αντιμετωπιστούν, αλλά και από τις φιλοδοξίες που μπορεί να τυφλώνουν το νου.
Δεν είναι όμως τόσο δύσκολο να δούμε τα πράγματα σαν να έχουν ήδη γίνει παρελθόν. Με κριτήριο πως θα είναι και τι θα μείνει, όταν θα έχουν περάσει, ας πούμε, πέντε-έξι χρόνια, μπορούμε να κρίνουμε την αξία όσων έχουμε ανάγκη και όσων επιθυμούμε. Αν, λοιπόν, θυμηθούμε τις καταστάσεις και τα πράγματα που μας βασάνιζαν στο πρόσφατο παρελθόν, αν θυμηθούμε κάποια απ’ όσα λέγαμε και πράτταμε τότε, θα ζυγίσουμε καλύτερα τη σημασία τους και το βάρος τους. Και με ανάλογη συνέπεια μπορούμε να δούμε και αυτόν τον χειμώνα του 2015.
Συγχωρέστε αυτό το κείμενο αν δεν γίνεται συγκεκριμένο. Νομίζω ότι αυτό δεν το εμποδίζει να είναι σαφές.
1 Φεβρουαρίου 2015
μικρός αιώνας
2 Comments