άσχετη με το κείμενο φωτογραφία της Olga Zavershinskaya
Η προώθηση μηνυμάτων τρίτων και η μαζική αποστολή μηνυμάτων με υπερσυνδέσμους σε ιστοσελίδες έγινε μια συνηθισμένη πρακτική από τότε που διαδόθηκε η χρήση του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Χρήστες του Ίντερνετ περιδιαβάζουν και νιώθουν την ανάγκη να μοιραστούν ενδιαφέροντα που βρίσκουν στον ψηφιακό κόσμο. Πολλοί αποδέκτες προωθούν με τη σειρά τους ό,τι θεωρούν ενδιαφέρον από αυτά που τους κοινοποιήθηκαν. Σε κάποιες περιπτώσεις οι αλλεπάλληλες κοινοποιήσεις είναι τόσο πολλές που βλέπεις με έκπληξη τη διαδρομή του μηνύματος καθώς ταξίδεψε από γραμματοκιβώτιο σε γραμματοκιβώτιο. Τις περισσότερες φορές οι προωθητές δεν μπαίνουν στον κόπο να σβήσουν τις διευθύνσεις των γνωστών που στέλνουν στους γνωστούς και να γράψουν δύο λόγια δικά τους. Θα μπορούσε κάποιος να δει στην πρακτική αυτή το ενδιαφέρον να μοιραστούν κάτι που θα άξιζε να συζητηθεί, κάτι που θέλουν να συζητήσουν μαζί σου. Αλλά από την άλλη δεν υπάρχουν τα δυο λόγια, έστω, που να δείχνουν τι σκέφτηκαν….
Μιλώ για το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και όχι για τις πλατείες των κοινωνικών δικτύων. Εκεί τα πράγματα είναι αλλιώς, ο χώρος δημόσιος και οι κουβέντες, τα σχόλια, οι αντιδράσεις σε κοινή θέα. Δεν ξέρω αν με χαροποιεί ή αν με ενοχλεί, όταν δέχομαι τέτοια μηνύματα. Τις συντριπτικά περισσότερες φορές δεν τα διαβάζω. Πολλά τα σβήνω αμέσως. Σε κάποιες περιπτώσεις βλέπω το url του υπερσυνδέσμου και μου αρκεί. Καταλαβαίνω περί τίνος πρόκειται κυρίως όταν περιλαμβάνει τον τίτλο του κειμένου, για παράδειγμα: epiteloys-vrethike-o-ypoyrgos-poy-tha-ypograpsei-tin-apofasi-gia-distomo. Σε λίγες περιπτώσεις, όταν δεν έχω μαζί του άλλη επικοινωνία ή δεν ξέρω πως βρήκε τη διεύθυνση μου, σκέφτομαι να ρυθμίσω το αποκλεισμό του αποστολέα. Τον νιώθω σαν ένα μηδενικό πίσω από έναν ακέραιο.
Αν είχε κάτι να μου πει…
Freder Fredersen