Ήδη το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού “το αισθάνεται” ότι η οικονομική κρίση δεν οδηγεί αναγκαστικά σε σκοταδιστικούς μονόδρομους, όπως επέβαλαν με τη βία όσοι είχαν στα χέρια τους τις τύχες της χώρας μέχρι την 25η Ιανουαρίου (1). Ήδη φάνηκε πόσο εύκολα αλλάζει το συναίσθημα του πλήθους ανάλογα με τα ερεθίσματα που δέχεται και συμπαρατάσσεται με αξιομνημόνευτο τρόπο με τη νέα πολιτική ηγεσία.
Βεβαίως τα πράγματα είναι εύκολα, ο εχθρός παρουσιάζεται εκτός των τειχών. Ακόμα και κάποιοι, όπως ο Χρ. Γιανναράς, μιλούν με τα καλύτερα λόγια (2), όπως έκαναν παλιότερα για άλλα αφεντικά. Η κυκλοθυμία του συγκεκριμένου και η προβλέψιμες επαναλαμβανόμενες απόψεις του είναι ενδεικτικές. Είναι ο ίδιος που εγκωμίαζε συγκυριακά τον Α. Σαμαρά, που έγραφε λίβελους κρύβοντας τη χυδαιότητα πίσω από την κουφιολογιοσύνη της γλώσσας. Ο ίδιος που πριν τρία χρόνια έγραφε: “Φτάσαμε στο σημείο, το έκγονο της διεθνιστικής, θεμελιωμένης στην αρνησιπατρία μαρξιστικής «Αριστεράς» ο κ. Τσίπρας, να ηγείται του αντιμνημονιακού στρατοπέδου, να υπερασπίζει την ελληνική αυτονομία, ανεξαρτησία και ακεραιότητα” (3). Είναι ο ίδιος που μιλούσε για “διολίσθηση του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ σε φασιστικές πρακτικές” και ζητούσε δημοψήφισμα για την τύχη των δύο “έκνομων” κομμάτων (4).
Για να πω την αλήθεια, δεν δίνω σημασία σε όσα γράφει ο Γιανναράς. Νομίζω όμως ότι μπορούμε να τα δούμε σαν έκφραση ενός πλήθους σε σύγχυση, που μπορεί να λατρεύει με θρησκευτικούς όρους το “έκγονο”. Και στο σημείο αυτό ξαναρχόμαστε στο θέμα μας με μορφή ερωτήματος. Όσα φαίνονται να είναι επιλογές του πλήθους μπορούν να μας οδηγήσουν σε έναν άλλον δρόμο για να συνεχίσουμε τη ζωή μας και πώς αυτός μπορεί να χαραχτεί; Ίσως, στην πραγματικότητα δεν έχουμε άλλη επιλογή, αλλά όχι με τον θρηνητικό τρόπο του Γιανναρά που κάνει καριέρα προφητεύοντας σε τακτά διαστήματα το τέλος μας.
Abraham Van Helsing
(1) Το αισθάνομαι
(2) Εγκώμιο Χρήστου Γιανναρά σε κυβέρνηση Τσίπρα, 12/2/2015
(3) Χρήστος Γιανναράς, Τα «δήθεν» του ιστορικο-υλιστικού μονόδρομου, 20.05.2012, Καθημερινή
(4) Χρήστος Γιανναράς, Όχι μισόλογα για τον φασισμό, 15.06.2008, Καθημερινή