“Σωστικό του έθνους” χαρακτήριζε η Έλλη Σκοπετέα την αρχαιότητα, που με το κύρος της τροφοδοτεί την αίσθηση ενός περιούσιου λαού. Στο “σωστικό” αυτό κατέφυγε δυο φορές μέσα σε λίγες μέρες η ελληνική πολιτική, όπως εκφράστηκε στην αίθουσα του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου.
Πρώτα ο Μανόλης Γλέζος με αναφορά σε πρωτότυπους στίχους από τις Ικέτιδες του Ευριπίδη (Πρῶτον μὲν ἤρξω τοῦ λόγου ψευδῶς, ξένε, ζητῶν τύραννον ἐνθάδ᾽· οὐ γὰρ ἄρχεται ἑνὸς πρὸς ἀνδρὸς ἀλλ᾽ ἐλευθέρα πόλις. δῆμος δ᾽ ἀνάσσει διαδοχαῖσιν ἐν μέρει ἐνιαυσίαισιν, οὐχὶ τῷ πλούτῳ διδοὺς τὸ πλεῖστον ἀλλὰ χὠ πένης ἔχων ἴσον) και μετά ο Αλέξης Τσίπρας σε δευτερολογία του, στην οποία ανέφερε ότι “ο Σοφοκλής, με το αριστούργημά του την «Αντιγόνη», μας έμαθε πως υπάρχουν στιγμές που υπέρτατος νόμος από τους νόμους των ανθρώπων είναι το δίκαιο των ανθρώπων. Και νομίζω πως τώρα είναι μια τέτοια στιγμή”.
Βέβαια, ξέρουμε καλά πως “καθένας έχει τόσο δίκαιο, όση έχει και δύναμη, και οτιδήποτε προσπαθεί ή πράττει κάποιος, είτε σοφός είτε αδαής, το προσπαθεί και το πράττει σύμφωνα με το υπέρτατο δίκαιο της φύσης”. Ωστόσο, ο Μ. Γλέζος επανήλθε και τόνισε πως “ζητάμε το Δίκαιο”.
Τα χαρακτηριστικά στερεότυπα της εθνικής μας αυτοεικόνας ζωγραφίστηκαν αδρά. Μας πνίγει το δίκιο και, όταν δεν έχουμε τη δύναμη να το επιβάλλουμε, φωνάζουμε ότι δεν τους χαρίζουμε την μπάλα και είτε φεύγουμε και την παίρνουμε μαζί μας είτε, επειδή δεν είναι ακριβώς δική μας, μένουμε… και λέμε “Η Ευρώπη λεκτικά, μορφολογικά, εννοιολογικά, ουσιαστικά είναι γέννημα της Ελλάδας. Δεν σας την χαρίζουμε την Ευρώπη”…
Abraham Van Helsing